De 11 van SVT tegen vv Dongen
Afgelopen zaterdag om 11:00 uur vertrokken met de JO17-1 voor de uitwedstrijd tegen vv Dongen JO17-3 om 12:15 uur. De bekende redenen zoals Corona hadden geen effect maar blessures, Open Dagen plus iemand met verlies van een dierbare doen het team flink uitdunnen waardoor we maar met 11 spelers van het eigen team vertrokken waren.
Aankomst is rommelig + onze kleedkamer is bezet zodat de voorbereiding eigenlijk niet is wat we willen. Intrappen mogen op een trainingsveld waar het zoeken is naar ruimte voor maar 11 spelers maar ook dat viel niet mee. Al met al wijst er niets op dat hier iets geweldigs gaat gebeuren vandaag als we ook nog eens op een slecht veld mogen voetballen met hier en daar een grassprietje.
Afspraak gemaakt dat we zeer fel starten en hopen op een snelle voorsprong, maar zeker proberen om de 3 punten mee te nemen. Na de start is het in het begin erg wennen aan veld, wind en tegenstander en lukt zeker niet alles zoals afgesproken maar de 100% inzet is er. Onze jongens krijgen meer en meer grip en overmacht maar scoren wil in eerst 15 min niet lukken. Zal toch niet zo zijn dat we dan juist deksel op de neus krijgen?
Dan na prima individuele actie scoren we de 0-1 in 17e min. Dat werkt toch bevrijdend want 5 min later ligt na een corner de 0-2 binnen. Wederom uit een corner komt de 0-3 en net voor de rust wordt het 0-4. Tegenstander krijgt tussendoor zeker nog kansen om te scoren en blijft gevaarlijk.
In de rust is iedereen ervan overtuigd dat we dit niet meer weg gaan geven en eigenlijk is iedereen het erover eens om er alleen nog maar gas bij te geven. Nou dat gebeurd want de 2e helft begint en binnen 10 minuten is de wedstrijd klaar en staat het 0-6. Spel van onze jongens is dan al enige tijd “volwassen” en heel goed te noemen onder de omstandigheden waar we mee te maken hebben. Goede combinaties, iedereen 100% inzet, hoog druk zetten, duels niet uit de weg gaan, voorin “oorlog” maken zodat opbouw lastig wordt, kansen afmaken en achterin niks weggeven.
Daarbij is het mooi te zien dan na elk doelpunt de honger blijft om door te gaan. Ook als de tegenstander nog 2 opgelegde kansen krijgt (want die komen altijd) is de spirit er om de nul te houden en dat tekent deze ploeg voor deze zaterdag! De bal mag er bij ons gewoon niet in en dat gebeurd dan ook niet. Uiteindelijk tikt het scorebord 0-11 aan!
Er zijn van die wedstrijden die je niet snel vergeet en waar je bij had moeten zijn om het te ervaren. Dit was me er eentje hoor.
Trots en mooi is dat tegen het einde van de wedstrijd er een paar aardig doorheen zaten met kleine pijntjes maar niet aan de kant wilde gaan zitten omdat ze bij het team wilde blijven staan ondanks dat dit voor de stand van de wedstrijd zeker niet nodig meer was.
Met 11 spelers met 0-11 winnen is toch wel uniek te noemen.
Trainer / leider JO17-1
Geschreven door: Wedstrijdverslag JO17-1
Voetbal allerlei
